Publicatiedatum:
De jaren 90 en 00 was interessante periode voor de Nederlandse film. Mede door de films van Dick Maas in de jaren 80 kwam de focus steeds meer op actiefilms te liggen. Amazones is één van die vele films die in die periode is uitgebracht en gevoelsmatig lijkt deze film alweer een beetje vergeten te zijn. Zoals zoveel Nederlandse films van voor 2010 is er geen Blu-ray versie van verschenen.
Amazones lijkt losjes gebaseerd te zijn op de Amerikaanse film Set It Off uit 1996. Mocht die film je op het eerste gezicht niet zoveel zeggen, dan het themalied waarschijnlijk wel. Don’t Let Go (Love) van En Vogue was namelijk één van de grootste hits van het jaar en niet weg te slaan van de muziekzenders. Amazones heeft als themalied Anouk’s Nobody’s Wife, al was dat een reeds bestaande hit die 7 jaar eerder was uitgebracht.
Beide films draaien om een groep van 4 vrouwen die besluiten om bankovervallen te gaan plegen om zo aan hun armoedig bestaan te ontsnappen. Bij Set It Off draait het voornamelijk om het wantrouwen dat onder de vrouwen ontstaat, terwijl Amazones zich meer focust over een steeds hechter wordende vriendschap en self-empowerment. Ook zijn beide films qua uitvoering dag en nacht van elkaar verwijderd. De één draait om 4 zwarte vrouwen in zonnig Los Angeles, de andere om 4 blanke vrouwen woonachtig in een troosteloos Breda.
De hoofdrollen in Amazones zijn weggelegd voor Monique van de Ven, Monic Hendrickx, Georgina Verbaan en Susan Visser. Ze worden bijgestaan door Theo Maassen en Pierre Bokma in de voornaamste mannelijke rollen. Naar Nederlandse maatstaven een imposante cast.
Alhoewel alle ingrediënten voor een onderhoudende film er zijn, kon Amazones mij toch niet bekoren. Pogingen om de karakters echt diepgang te geven falen, waardoor ze oppervlakkig blijven. De thuissituaties van de karakters beperken zich tot problemen die redelijk makkelijk op te lossen zijn. Een doorgebrande wasmachine of het niet kunnen betalen van dure designer jassen zijn voor de dames al reden om hun verder stabiele leven op het spel te zetten. De gemiddelde toeslagenouder heeft het vele malen zwaarder gehad de afgelopen jaren en geen van hun heeft besloten om dan maar banken te gaan overvallen.
Amazones schuwt de cliches niet. De rechercheur die de bankovervallen onderzoekt kent niet alleen de dames in kwestie al omdat de kinderen van allemaal naar dezelfde basisschool gaan, maar hij heeft ook nog eens een prille relatie met één van hen in kwestie.
Er is één moment in de film waarom ik erg moest lachen, al is dat niet zo bedoeld door de makers. Na de eerste overval maken de dames gretig gebruik van hun verse financiële boost en schaffen ze allen een mobiele telefoon aan. Het wordt gepresenteerd alsof het hun eerste mobieltje is en dat ze een statussymbool hebben. Echter, in 2004 had menig winkelcentrum al een Phonehouse en/of T for Telecom en liep het gros van Nederland al rond met een mobiele telefoon op zak. Zelfs ik als relatieve late adopter had in 2002 al een mobiele telefoon gekregen bij een actie van de Postbank.
De film wordt dan ook gedragen door de cast, waarvan met name Monique van de Ven met non-stop zichtbaar plezier haar rol als de grande dame Kers neerzet. Ook Georgina Verbaan zet weer een lekkere rol neer als de trashy single-mom Reneetje die coke snuift waar de kinderen bij zijn. De film is gemaakt rond dezelfde periode dat Verbaan in de Playboy stond waarbij het vrijwel iedereen opviel dat haar borsten plotseling veel groter waren dan ten tijde van Costa! Amazones maakt gretig gebruik van deze “groeispurt” en toont Verbaan het gros van de tijd in laag uitgesneden shirtjes. Ook maakt regisseuse Esmé Lammers haar tot het middelpunt van een scene waarin alle meiden in een hotelkamer dansen, waarbij Verbaan dat als enige in haar ondergoed doet. Een memorabel moment in een verder vergetelijke film.
