Publicatiedatum:
Met enige regelmaat worden er zogenaamde “biopics” uitgebracht; de biografische film. Films waarin het levensverhaal wordt verteld van een beroemdheid, bij voorkeur één met een moeilijke jeugd of een obstakel die men heeft moeten overwinnen. Deze films staan ook vaak garant voor vele filmprijzen, met name voor de acteurs die in de huid kruipen van mensen die bij iedereen bekend zijn.
In Nederland is de biopic een zeldzamer verschijnsel. André Hazes kreeg er enkel jaren geleden één, Herman Brood in 2006 met Wild Romance. Maar dat is het over het algemeen wel. Nederlandse films over bestaande personen hebben doorgaans een groter geheel als focus. Bijvoorbeeld Alfred Heineken in De Heineken Ontvoering en Hannie Schaft in Het Meisje Met Het Rode Haar. Beiden zijn ondergeschikt aan de gebeurtenissen om hun heen. Dat is ook het geval met Pim Fortuyn in de laatste film van Theo van Gogh voordat hij werd omgebracht: 06/05.
Fortuyn is in 06/05 alleen te zien op archiefbeelden en is eigenlijk meer een kapstok om een verhaal aan op te hangen, dan het daadwerkelijke onderwerp van de film. 06/05 begint met de laatste minuten dat Fortuyn nog in leven is. Buiten het Mediapark neemt fotograaf Jim de Booy (Thijs Römer) een paar foto’s van soapster Birgit Maas (Georgina Verbaan). Kort daarop wordt Fortuyn neergeschoten door Volker van der Graaf. In de media wordt deze direct weggezet als de enige dader. Maar als Jim zijn foto’s nader bekijkt vindt hij aanwijzingen dat Volkert niet alleen gehandeld heeft.
Vanaf dat moment verandert Jim van een fotograaf in een onderzoeker als hij er probeert te ontrafelen wie er allemaal achter de aanslag op Fortuyn zitten. Bij elke stap die hij neemt komt hij niet alleen meer dichterbij de waarheid, maar wordt ook het gevaar groter. Immers, de mensen die een politicus laten omleggen zullen niet terugdeinzen voor een simpele fotograaf.
Het complot in 06/05 is niet heel erg serieus te nemen. Dat komt met name doordat Jack Wouterse als de slechterik in het verhaal een volledige cartoonesk karakter neerzet. Compleet met een eeuwige sigaret hangende uit zijn mondhoek. In een sleutelscène waarin Wouterse en zijn handlangers een overleg hebben met nog hogere mannen, vraagt één van deze mannen zich af of zij de slechteriken zijn, waarop een ander antwoord “niet meer”, refererend aan Wouterse en consorten. Van Gogh kan het er niet dikker opleggen.
Hoewel het plot redelijk origineel aanvoelt is dit in allerlei andere opzichten een typisch Nederlandse film. Boekverfilming: check. Willekeurige naaktscènes: check. Houterig acteerwerk: check. Wéér dezelfde acteurs: check. Plus een bonus check voor het feit dat een aantal van die acteur ex-soapies zijn. Iets wat begin jaren 0 ook helemaal een dingetje was in de filmwereld. 06/05 bevat bijvoorbeeld een bijrol van Johnny de Mol en korte rollen van mensen als Georgina Verbaan en Tooske Breugem.
06/05 is niet Van Gogh’s beste film, maar wel één van de meest toegankelijke. Het is een doorsnee actiethriller van eigen bodem, voorzien van een constant dreigende sfeer en talloze achtervolgingsscènes. Inclusief een polder-variant van de legendarische vliegtuigachtervolging in Alfred Hitchcock’s klassieker “North By Northwest”. Al zijn er meer parallellen te trekken tussen die film en deze.
06/05 is echter niet de film die Pim Fortuyn verdient. Hij is slechts een voetnoot in het verhaal, de persoon om wie alles draait, maar letterlijk een lijdend voorwerp is. Ondanks zijn voortijdige overlijden is de stempel die Pim Fortuyn op de politiek heeft gedrukt nog steeds duidelijk zichtbaar. Politici als Geert Wilders en Thierry Baudet wandelen in de diepe voetsporen die Pim heeft achter gelaten. Wat overigens knap is aangezien de man nooit de kans heeft gekregen om ook maar één dag daadwerkelijk politiek te bedrijven. In dat opzicht is Fortuyn een persoon die juist een biopic verdient.
